امضای الکترونیکی بیت داده ای است که به سایر داده های الکترونیکی اشاره دارد و برای تأیید اینکه آیا شخصی قصد امضای سندی را داشته است، هویت امضاکننده تأیید شده است، و اینکه سند پس از آن تغییر نکرده است، استفاده می شود. امضا ضمیمه شد البته، این باعث می شود همه چیز نسبتاً ساده به نظر برسد، اما چیزهای بیشتری برای درک امضای الکترونیکی وجود دارد. در اینجا چیزی است که باید در مورد امضای الکترونیکی بدانید، از جمله اینکه چگونه آنها می توانند زندگی شما را بسیار آسان کنند.
امضای الکترونیکی چیست؟
همانطور که در بالا ذکر شد، امضای الکترونیکی از نظر فنی داده‌هایی در مورد داده‌هایی است که قصد شخص را برای امضای چیزی ثابت می‌کند، خواه این یک قرارداد الزام‌آور قانونی باشد، مانند قرارداد اجاره یا اجاره، یا چیز دیگری مانند برگه زمانی، فاکتور. ، یا قرارداد بیمهامضاهای الکترونیکی برای مدتی طولانی در چشم دادگاه معتبر بوده و با انتقال اطلاعات بیشتر و بیشتر از مکانی به مکان دیگر به صورت الکترونیکی، مورد استفاده عمومی قرار گرفته است.
با این حال، همه امضاهای الکترونیکی یکسان نیستند، بنابراین مهم است که قبل از شروع استفاده از امضای الکترونیکی برای امضای هر چیزی که در راه است، چند تفاوت کلیدی را درک کنید.
فناوری پشت امضاهای الکترونیکی
طبق قانون ESIGN در سال 2000، «اصطلاح «امضای الکترونیکی» به معنای صدا، نماد یا فرآیند الکترونیکی است که به یک قرارداد یا رکورد دیگر متصل یا به طور منطقی با آن مرتبط است و توسط شخصی اجرا یا پذیرفته شده است. قصد امضای پرونده"
آنچه در این تعریف مهم است عبارت "با قصد امضای سابقه" است، زیرا برای اینکه امضای الکترونیکی معتبر باشد، باید فرآیندی برای ثبت و حفظ مدرکی وجود داشته باشد. با قصد ارائه شده است.اینجاست که فناوری وارد می شود.
چگونه امضای دیجیتال و امضای الکترونیکی متفاوت است
همچنین درک این نکته مهم است که اصطلاحات «امضای الکترونیکی» و «امضای دیجیتال» ممکن است به جای یکدیگر استفاده شوند، اما آنها یکسان نیستند. امضای دیجیتال یک فناوری رمزنگاری است که برای تأیید و ثبت قصد امضا در هنگام استفاده از امضای الکترونیکی استفاده می‌شود. رایج‌ترین روشی که امضای دیجیتال این کار را انجام می‌دهد، زیرساخت کلید عمومی (PKI) است.
بهترین راه برای فکر کردن به PKI این است که دو کلید را در نظر بگیرید که فقط هنگام امضای اسناد مهم استفاده می کنید. یک کلید منحصراً متعلق به شماست و هیچ کس دیگری نمی تواند به آن دسترسی داشته باشد. برای به دست آوردن آن کلید، باید مدرکی ارائه دهید که نشان دهد چه کسی از گواهی امنیتی خود استفاده می کنید یا از طریق شخصی (مانند ارائه دهنده امضای شخص ثالث) که دارای گواهی امنیتی است. هنگامی که یک امضای الکترونیکی ایجاد می کنید، سپس می توانید امضا را با آن کلید قفل کنید.وقتی امضا را قفل می‌کنید، اطلاعاتی از جمله اینکه چه کسی هستید، چگونه هویت شما تأیید شده است، یک مهر زمانی و یک شماره طولانی (به نام هش) که با کلید دوم مرتبط است، ثبت می‌شود.
هنگامی که سند الکترونیکی را با امضای الکترونیکی خود بر روی آن ارسال می کنید، گیرنده کلید دوم به نام کلید عمومی را نیز دریافت می کند. اگر از کلید در یک معادله ریاضی برای تعیین تعدادی از موارد استفاده می شود، از جمله اینکه آیا عددی که کلید شما ایجاد کرده مطابقت دارد، آیا گیرنده مجاز به دسترسی به آن سند است، و اگر سند از زمانی که شما آن را امضا کرده اید به هر نحوی دستکاری شده است.
اگر همه چیز مطابقت داشته باشد، امضا به عنوان یک امضای معتبر و الزام آور قانونی در نظر گرفته می شود. از طرف دیگر، اگر چیزی مطابقت نداشته باشد یا سند دستکاری شده باشد، امضا باطل می شود. ضمیمه آن امضا، داده هایی است که برای اثبات قصد امضا و هویت شما مورد نیاز است تا در صورت وجود سؤال حقوقی در مورد امضای شما در سند، در دادگاه ثابت شود که امضای شما الزام آور است.
با دانستن همه اینها، همچنین مهم است که بدانیم همه امضاهای الکترونیکی یکسان نیستند و سطح امنیت یکسانی ندارند.
انواع مختلف امضاهای الکترونیکی
سه نوع رایج از امضای دیجیتال وجود دارد:
- فرآیندی که در بالا برای ایجاد امضای الکترونیکی توضیح داده شد، فرآیندی است که معمولاً توسط ارائه دهندگان امضای الکترونیکی مانند DocuSign و HelloSign استفاده می شود. این چیزی است که به آن امضای الکترونیکی پیشرفته (AES) یا امضای الکترونیکی واجد شرایط (QES) می گویند. این امن ترین نوع امضای الکترونیکی موجود است.
- یک قدم پایین تر از آن، امضاهای الکترونیکی اولیه هستند که هنوز با کلید رمزنگاری محافظت می شوند، اما به جای اینکه شما شخصاً یک کلید را نگه دارید در حالی که گیرنده دیگری را در اختیار دارد، کلید شما در یک سرور الکترونیکی نگه داشته می شود. اینها امضاهای شاهد در نظر گرفته می شوند و اسناد پس از اعمال امضا همچنان از دستکاری یا تغییر محافظت می شوند، اما عنصر رمزنگاری مورد استفاده لزوما PKI نیست.
- کم‌ایمن‌ترین روش امضای الکترونیکی روش click-to-sign است. در اصل، یک تیک در یک کادر، یک تصویر اسکن شده از امضای واقعی شما، یا یک نام تایپ شده به عنوان روشی برای امضا ارائه می شود. این نوع امضاها اغلب با هیچ روش رمزنگاری محافظت نمی شوند، به این معنی که سند را می توان پس از اعمال امضا تغییر داد.
امضای الکترونیکی راهی عالی برای امضای سریع اسناد مهم بدون دردسر حضور شخصی یا منتظر ارسال یک سند امضا شده از طریق پست یا خدمات حامل است. تا زمانی که اصول اولیه را بدانید، می‌توانید با اطمینان خاطر از امضای الکترونیکی استفاده کنید و بدانید که امضای شما هنوز یک توافق نامه الزام آور است.
