ارتقاء فضای ذخیره سازی رایانه شما نیاز به برنامه ریزی دقیق دارد. با فناوری‌های بسیار و استانداردهای رابط، هزینه‌ها و منافع را با موارد استفاده خود بسنجید. به عنوان مثال، وقتی صحبت از هارد دیسک هیبریدی در مقابل SSD می‌شود، مقرون به صرفه بودن و ظرفیت کلی (فلش به علاوه فضای ذخیره‌سازی حالت جامد) را در مقابل نیاز به فضای ذخیره‌سازی حالت جامد بیشتر در نظر بگیرید.
در اینجا چند نکته وجود دارد که به شما کمک می کند بین یک درایو SSD، هیبریدی یا هارد دیسک تصمیم بگیرید.
حالت جامد، هیبریدی یا هارددیسک؟
درایو دیسک سخت همان چیزی است که اکثر مردم هنگام فکر کردن به هارد دیسک به آن توجه می کنند، اگرچه این اصطلاح به نوع خاصی از درایو اشاره دارد.هارد دیسک از صفحات فلزی، سطح مغناطیسی و قطعات متحرک برای نوشتن داده ها استفاده می کند. در مقابل، درایوهای حالت جامد (SSD) از دیسک های چرخان استفاده نمی کنند. این درایوها از حافظه فلش برای انجام کار استفاده می کنند.
سپس درایوهای هیبریدی حالت جامد وجود دارند که هر دو فناوری را برای ارائه مزایای HDD و SSD در یک بسته ترکیب می کنند. با این حال، اینها در مقایسه با استفاده کامل با یک SSD یا یک HDD چندان واضح نیستند. SSHD ها همچنین دارای معایب هر دو فناوری هستند، هرچند در مقیاس کمتر.
قیمت و هزینه
یک هارد دیسک ارزان تر از یک درایو حالت جامد است. یک درایو خارجی 1 ترابایتی کمتر از 100 دلار، گاهی اوقات فقط 50 دلار قیمت دارد. این یک معامله در مقایسه با میزان فروش این دستگاه‌ها در پنج سال پیش است.
یک درایو حالت جامد مشابه می تواند چهار تا هشت برابر قیمت داشته باشد، اگرچه قیمت ها در سال های اخیر کاهش یافته است. درایوهای هیبریدی معمولاً از نظر هزینه در وسط قرار می گیرند و گزینه ای مخصوصاً محبوب برای هارد دیسک های داخلی هستند.
Need for Speed
اگر به قیمت اهمیت نمی دهید و نگران سرعت عملکرد فضای ذخیره سازی خود هستید، خرید یک درایو حالت جامد معمولا راه حلی است. کار بر روی پروژه های صوتی و تصویری بزرگ یک مورد عالی برای SSD ها است.
به عنوان مثال، SSD قابل حمل Sandisk Extreme 500 معمولاً چهار برابر سریعتر از درایوهای خارجی با صفحه مغناطیسی است. هیبریدی ها نیز به سرعت SSD نزدیک می شوند اما با قیمت پایین تر. وقتی درایو خارجی را انتخاب می‌کنید، مطمئن شوید که برای سریع‌ترین سرعت رابط (مثلاً USB 3.1) که رایانه‌تان پشتیبانی می‌کند رتبه‌بندی شده است.
SSHD ها یک کیسه سرعت ترکیبی ارائه می دهند. برای اینکه یک SSHD به خوبی کار کند، کنترلر درایو به جای خواندن و نوشتن از مولفه مغناطیسی، فایل‌های معمولی را در کامپوننت فلش ذخیره می‌کند. این فرآیند فقط برای دسترسی به فایل قابل پیش بینی، به عنوان مثال، فایل های رایج سیستم عامل کار می کند. اگر روی بسیاری از فایل‌ها کار می‌کنید و هرگز به آن فایل‌ها باز نمی‌گردید، مانند رایانه‌ای که یکبار فایل‌های ویدیویی را پردازش می‌کند، کنترل‌کننده درایو نمی‌تواند به‌طور مؤثر پیش‌بینی کند که چه داده‌هایی را در کامپوننت فلش مرحله‌بندی کند.این منجر به عملکرد کلی می شود که به طور قابل توجهی بهتر از یک HDD پایه نیست.
ظرفیت
هارد دیسک های صفحه مغناطیسی گزینه های ظرفیت بیشتری را حداقل از نظر هزینه ارائه می دهند. شما می توانید به راحتی یک هارد دیسک زیبا تهیه کنید. درایوهای SSD در اندازه‌های بزرگ‌تر می‌توانند سخت‌تر باشند یا حداقل هزینه‌های گزافی در بالاترین مقیاس ظرفیت دارند.
قابل حمل
یک هارد اکسترنال 1 ترابایتی می تواند حجیم باشد، در حالی که فلش معادل آن می تواند کوچکتر باشد. اگر اندازه مهم است، SSD ها برنده می شوند.
در ظرفیت‌های پایین‌تر، برای مثال، می‌توانید با گزینه‌های حافظه فلش مانند Leef Supra 3.0 بسیار کوچک بروید. یا Sandisk Ultra Fit که می تواند 128 گیگابایت را در یک بسته کوچک فشرده کند. اینها آنقدر کوچک هستند که به راحتی می توان یکی را از دست داد.
دوام
به دلیل کمبود قطعات متحرک، درایوهای حالت جامد بهتر از هارد دیسک های صفحه مغناطیسی در برابر افت و دمای شدید مقاومت می کنند. برای مثال، این عامل ممکن است برای حافظه داخلی یک رایانه رومیزی مهم نباشد، اما برای لپ‌تاپ‌ها مرتبط است.
دوام به ویژه برای علاقه مندان به فضای باز یا عکاسان و فیلمبرداران مهم است. با این حال، SSD ها همچنان ممکن است از کار بیفتند.
عمر باتری
فقدان قطعات متحرک باعث می شود درایوهای حالت جامد نسبت به درایوهای صفحه مغناطیسی که برای عملیات ذخیره سازی به دیسک های چرخان نیاز دارند، انرژی کارآمدتر داشته باشند.
